bezlitosny

  • 1bezlitosny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezlitosnyośni {{/stl 8}}{{stl 7}} niekierujący się litością, nieznający litości; okrutny, bezwzględny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezlitosna macocha. Bezlitosny dla ofiary oprawca. Autor bezlitosnej recenzji. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2bezlitosny — bezlitosnyośni «nie mający albo nie okazujący litości; świadczący o braku litości; okrutny, bezwzględny, nieubłagany, niemiłosierny» Bezlitosny oprawca. Bezlitosne spojrzenie. Bezlitosna kara. Bezlitosna krytyka …

    Słownik języka polskiego

  • 3bezlitośnie — bezlitośnieej przysłów. od bezlitosny Bezlitośnie pastwić się nad kimś …

    Słownik języka polskiego

  • 4bezpardonowy — «nie liczący się z niczym; bezlitosny, bezwzględny, nieubłagany» Bezpardonowa walka …

    Słownik języka polskiego

  • 5nielitościwy — nielitościwywi «nie mający, nie odczuwający litości; bezlitosny, nieludzki, okrutny, srogi» Nielitościwy człowiek. Nielitościwe serce. Nielitościwi sąsiedzi …

    Słownik języka polskiego

  • 6nieludzki — nieludzkidzcy 1. «nie taki, jaki powinien cechować człowieka i stosunki między ludźmi, okrutny, bezlitosny; nieprzystępny, nieużyty, niewyrozumiały» Nieludzkie traktowanie. Nieludzkie znęcanie się nad jeńcami. Nieludzki dla podwładnych. 2. «nie… …

    Słownik języka polskiego

  • 7niemiłosierny — niemiłosiernyni «pozbawiony miłosierdzia, nie odczuwający litości; wypływający z braku miłosierdzia; nielitościwy, nieczuły, bezlitosny, okrutny» Niemiłosierny człowiek. Niemiłosierni oprawcy. Niemiłosierne serce. przen. «trudny do zniesienia;… …

    Słownik języka polskiego

  • 8okrutnik — m III, DB. a, N. okrutnikkiem; lm M. okrutnikicy, DB. ów «człowiek okrutny, bezlitosny» …

    Słownik języka polskiego

  • 9potwór — m IV, DB. potwórwora, Ms. potwórworze; lm M. potwórwory 1. «stwór mający kształty odmienne od powszechnie spotykanych w naturze; istota bardzo brzydka, odrażająca; straszydło, monstrum, maszkara» Straszny, odrażający potwór. Potwory baśniowe,… …

    Słownik języka polskiego

  • 10szyderca — m odm. jak ż II, DCMs. szydercacy; lm M. szydercacy, DB. szydercaców «człowiek szydzący, drwiący z kogoś lub z czegoś; kpiarz» Bezlitosny szyderca z niego …

    Słownik języka polskiego